شورای کلاستر یا شورای منطقه ای کلاسترها از منابع امری :

بحث کلاستر به معنی تقسیم بندی جغرافیائی مناطق مختلف دنیا برای تاسیس و راه اندازی فعالیت های امری میباشد. نظر به اینکه در هر منطقه ای از دنیا، افراد هر محل یا کشوری دارای اعتقادات – نظرات- رسم و رسوم منحصر به خودشان هستند، امر برای این منظور ابتدا انها را بر مبنی نیاز و نفوذ خود در ان جوامع تقسیم میکند. سپس برای انها چند فاکتور را در نظر گرفته بر روی ان اعمال میکند.

موارد مهم برای ایجاد کلاستر ها عبارتند از: زبان- سنت – فرهنگ -عقاید -و نیازهای منحصر بفرد ان جامعه اعم از اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی.

بر مبنی این موضوعات ابتدا منطقه شناسائی میشود. کلاستر یا محدوده تعریف شده ، شورای منطقه ای کلاستر تشکیل میگردد. موسسه اموزشی منطقه ای اماده به کار میشود و بر مبنای طرح اقدام اجتماعی و جامعه سازی فعالیت اغاز میشود. سپس با همکاری معاونین و مساعدین هر مشاور قاره ای و همکاری محافل محلی، اقدام به فعالیت میکنند. بر مبنای نیازهای اقتصادی و اجتماعی یا فرهنگی اقدام اجتماعی صورت میگیرد و جامعه سازی اغاز میشود. سپس با همکاری موسسات اموزشی نیازهای اموزشی  –  علمی –  فعالیت توسعه میابد.

بر مبنی نقشه های چند ساله امری، تعداد جمعا ۱۷۰۰۰ کلاستر در دنیا تعریف شده است و باز بر مبنی نقشه های بیت العدل از ۲۰۰ کلاستر شروع شده و به حدود ۵۰۰۰ کلاستر توسعه یافته. ِر اجرائی محفل روحانی ملی از جانب آن محفل، برنامه ها و نقشه هائی مختص تحقق هدف پیشبرد فرایند دخول افواج مردم به جرگه اهل ایمان طرح می نمایند. شوراهای شوراهای منطقه ای به منزلۀ ابزا منطقه ای کار دوائر محدوده جغرافیائی را هدایت و هماهنگ میکنند و همکاری و مشارکت محافل روحانی محلی را در فعالیت های اصلی تامین می نمایند.

وظایف شوراهای منطقه ای توجه به عملکرد موسسه آموزشی منطقه ای و طرح همکاری ای که ان موسسه در محدوده جغرافیائی تاسیس میکند مبذول دارد همچنین باید ضامن تاسیس بموقع لجنه ناحیه ای تبلیغ و فعالیت آن باشد. شورای منطقه ای باید از اوضاعی که در هر محدوده جغرافیائی حاکم است آگاه باشد.

بین شورای منطقه ای و مؤ ّسسه ی آموزشی روابط متقابل و صمیمانه وجود دارد که زمینه را برای ظهور و بروز توحید مساعی و ایجاد نیروی جدیدی جهت اقدام به توسعه و تحکیم به عمل میاورد.

ضمنا درهر قا ّره با همکاری مشاورین و محافل ملّی چندین “برنامهی رشد و پیشرفت ناحیهای” در شرف تأسیس است که بتواند نیازهای روحانی اطفال و نوجوانان را فراهم سازد.

As the process of clustering has evolved, cluster coordinating bodies have developed organically. Regional Baha’i Councils often appoint Area Teaching

Committees  – ATC –  to stimulate and track the teaching activities within a cluster. The members of the Area Teaching Committees are appointed by the

Regional Councils, which receive recommendations for committee membership from Local Spiritual Assemblies, Auxiliary Board members, and members of

cluster agencies.  – NSA-USA, Guidelines for Local Spiritual Assemblies, p. 19 –

همزمان با شکل گیری و تکامل روند کلاسترسازی، اعضای هماهنگ کننده هر کلاستر نیز به صورت سازمانی تعیین و پرورش یافته اند. شوراهای منطقه ای بهائی معمولا برای برانگیختن و پیگیری فعالیتهای آموزشی درون یک کلاستر، اقدام به انتصاب کمیته های آموزش منطقهای  – ATC  – میکنند. اعضای کمیته های آموزش منطقه ای توسط شورای منطقه ای منصوب میشوند که البته این امر بر مبنای توصیه های محافل روحانی محلی، اعضای هیئت معاونین و اعضای نمایندگان کلاستر در مورد عضویت در کمیته انجام میگیرد.

Boundaries are to be set not according to the condition of local Baha’i communities or the strength of Local Spiritual Assemblies, but on the basis of a

number of specific demographic, social, and economic factors.  – Universal House of Justice, December 12, 2001, to a National Spiritual Assembly –

تعیین این محدودهها و مرزبندیها نه تنها مطابق با شرایط و موقعیتهای کمیته های محلی بهائی یا نفوذ محافل روحانی محلی نیست، بلکه بر اساس تعدادی از عوامل و فاکتورهای خاص جمعیت شناختی، اجتماعی و اقتصادی تعیین میشوند.

In most cases, there are multiple Baha’i localities  – civil jurisdictions –  within a cluster and a cluster may have as many Local Spiritual Assemblies, registered

Baha’i groups, and/or unopened localities as there are civil jurisdictions. However, in some cases a single jurisdiction has been designated as a cluster by

itself. In those cases, there cannot be more than one Assembly. Such a cluster is usually composed of sectors or neighborhoods within the single jurisdiction.

– USA-NSA, Guidelines for Local Spiritual Assemblies, p. 20 –

در بیشتر موارد، در داخل یک کلاستر، لجنات بهائی گوناگونی  – با صالحیت ها و حوزه های قضایی مدنی –  وجود دارند و یک کلاستر ممکن است به همان تعداد لجنات، دارای محافل روحانی محلی، گروه های ثبتشده بهائی و یا لجنات  – محافل –  افتتاح نشده ای که دارای صلاحیت قضایی مدنی هستند نیز باشد. اگرچه در برخی موارد یک حوزه قضایی واحد به خودی خود به عنوان یک کلاستر تعیین شده است که در این صورت در آن کلاستر نمیتواند بیش از یک محفل وجود داشته باشد. چنین کلاستری معموالً از بخشها یا محله هایی که در یک حوزه قضایی قرار گرفته اند تشکیل شده است.

Regional Baha’i Councils partake of some, but not all, characteristics of the Spiritual Assemblies, and thus provide a means of carrying forward the teaching

work and administering related affairs of a rapidly growing Baha’i community in a number of situations. Without such an institution, the development of a

national committee structure required to cover the needs in some countries would run the danger of over-complexity through adding a further layer of

committees under the regional committees, or the danger of excessive decentralization through conferring too much autonomy on committees which are

characterized by the Guardian as “bodies that should be regarded in no other light than that of expert advisers and executive assistants.”

The distinguishing effects of the establishment of Regional Baha’i Councils are the following: It provides for a level of autonomous decision-making on

both teaching and administrative matters, as distinct from merely executive action, below the National Assembly and above the Local Assemblies.

It involves the members of Local Spiritual Assemblies of the area in the choice of the members of the Council, thus reinforcing the bond between it and the

local believers while, at the same time, bringing into public service capable believers who are known to the friends in their own region.

It establishes direct consultative relationships between the Continental Counsellors and the Regional Baha’i Councils.

– Universal House of Justice, Turning Point, Selected Messages of the Universal House of Justice and Supplementary Material, 1996-2006, par. 14.5-14.9 –

محافل منطقه ای بهائی  – شوراهای منطقه ای –  از برخی خصوصیات محافل روحانی، و البته نه از همه این خصوصیات برخوردارند و از این رو در برخی از شرایط، فراهم کننده ی ابزاری هستند برای پیشبرد کار تعلیم و اداره امور مربوط به یک جامعه بهائی که به سرعت در حال رشد است. بدون وجود چنین لایه های بیشتری از کمیته ها در ذیل لایه های کمیته های منطقه ای موجود مواجه بوده و یا خطر تمرکز زدایی بیش از حد به دلیل اعطای اختیارات  – خودمختاری –  بیش از حد به کمیته هایی را در پی داشته باشد که ولی امر –  شوقی ربانی –  به عنوان “نهادهایی که نباید تحت نظر هیچ یک از افراد به جز نظر مشاوران خبره و مساعدین اجرایی مورد بررسی قرار گیرند” توصیف نموده است.

تأثیرات متمایز درایجاد شوراهای منطقه ای بهائی به شرح زیر می باشند:

جدا از اقدامات اجرایی، یک سطح تصمیم گیری مستقل در امور آموزشی و اداری را در ذیل محفل ملی و بالاتر از محافل محلی فراهم میکند.،

اعضای محافل روحانی محلی منطقه را در انتخاب اعضای شورا درگیر میکند، در نتیجه پیوند بین شورا با احبای محلی تقویت شده و در عین حال احبای توانمندی را که برای دوستان شناخته شده اند را در منطقه ی خودشان به عرصه خدمات عمومی وارد می نماید. بدین ترتیب موجب برقراری روابط مستقیم مشاوره ای بین مشاوران قاره ای و شوراهای منطقه ای بهائی میشود.

The expansion of the Baha’i community and the growing complexity of the issues which are facing National Spiritual Assemblies in certain countries have

brought the Cause to a new stage in its development. They have caused us in recent years to examine various aspects of the balance between centralization

and decentralization. In a few countries we have authorized the National Spiritual Assemblies to establish State Baha’i Councils or Regional Teaching and

Administrative Committees. From the experience gained in the operation of these bodies, and from detailed examination of the principles set forth by Shoghi

Effendi, we have reached the conclusion that the time has arrived for us to formalize a new element of Baha’i administration, between the local and national

levels, comprising institutions of a special kind, to be designated as “Regional Baha’i Councils.

– Universal House of Justice, Messages of the Universal House of Justice 1986-2001, par. 250.1 –

گسترش جامعه بهائی و پیچیدگی فزاینده مسائلی که محافل روحانی ملی در برخی از کشورهای مشخصی که با آن روبرو هستند، این موضوع را به مرحله جدیدی از توسعه ی خود رسانده است. این دو مورد باعث شده است که ما در سالهای اخیر جنبه های مختلف تعادل بین تمرکز و عدم تمرکز را مورد بررسی قرار دهیم. ما در چند کشور به محافل روحانی ملی اجازه داده ایم که جایگاه شوراهای بهائی یا کمیته های آموزشی و اداری منطقه ای ایجاد کنند. از تجربیات به دست آمده در فعالیت این ارگانها و بررسی دقیق اصول ارائه شده توسط شوقی افندی، به این نتیجه رسیدیم که زمان آن فرا رسیده است تا یک عنصر جدید از مدیریت بهائی را بین لایه های محلی و ملی، از جمله نهادهایی از نوع خاص و منحصر به فرد، به عنوان “شوراهای منطقه ای بهائی” ایجاد نماییم.

The main task of a Regional Baha’i Council is to devise and execute expansion and consolidation plans in close collaboration with the Local Spiritual

Assemblies and the believers within its area of jurisdiction. Its goal is to create strong Local Spiritual Assemblies which will be the focal centers of Baha’i

activity, will exercise their vitally important role in the development of the Faith and will demonstrate their ability to regulate the affairs of their local

communities.

– Universal House of Justice, The Establishment of Regional Baha’i Councils in Certain Countries, Their Characteristics and Functions, par. 14.22 –

وظیفه اصلی شورای منطقه ای بهائی تدوین و اجرای برنامه های توسعه و تحکیم با همکاری نزدیک با محافل روحانی محلی و احبا در حوزه مدیریت مدنی –  لجنات –  آنجا است. هدف آن ایجاد محافل محلی

روحانی قوی است که مراکز اصلی فعالیت بهائی باشند ، و نقش مهم و حیاتی خود را در توسعه دیانت بهائی داشته و توانایی آنها را در تنظیم امور جوامع محلی خود نشان دهند .

The work of Regional Baha’i Councils is concerned primarily with the teaching work, and it is on this and related topics that the Regional Baha’i Council

interacts with the Local Spiritual Assemblies in its region. Regional Baha’i Councils are not involved in personal status matters and the administration of

justice.

– Universal House of Justice, December 12, 2001, to a National Spiritual Assembly –

کار شوراهای منطقه ای بهائی بیشتر مربوط به کار تدریس است و در همین زمینه و موضوعات مرتبط مربوطه فعالیت دارد. شورای منطقه ای بهائی با محافل روحانی محلی در منطقه خود تعامل دارد.

شوراهای منطقه ای بهائی در امور مربوط به احوال شخصیه و اجرای عدالت درگیر نیستند.

What is necessary then, is for each Regional Baha’i Council to consider the area under its jurisdiction and divide the region into clusters … It should be

borne in mind that a “cluster” is a construct that is to enable the friends to think about the growth of the Faith on a manageable scale and to design and

implement plans close to the grassroots of the community.

– Universal House of Justice, December 12, 2001, to a National Spiritual Assembly –

آنچه لازم است ، این است که هر شورای منطقه ای بهائی منطقه تحت قلمرو مدنی خود را در نظر گرفته ، و منطقه را به کلاسترها تقسیم کند … باید در نظر داشت که “کلاستر” ساختاری است که به احبا امکان می دهد در مورد رشد دیانت در مقیاس قابل کنترل، طراحی و اجرای برنامه های نزدیک به زیر ساخت های مردمی جامعه بیندیشند