تشکیلات بهایی با اهداف امنیتی و ساختار ضد ملی مورد حساسیت در بعضی کشورها قرار گرفته است در منبع زیر که بدون سو گیری و در دفاع از حقوق اقلیتها نگاشته شده است اعتراف می کند که در یک سلسله کشورها فعالیت تشکیلات بهایی ممنوع و یا محدود است البته متن کتاب در دفاع از تشکیلات بهایی است که این سازمان امنیتی و ضد ملی را مدام دین و باور معرفی می کند و مشکل کشورها را بر خلاف واقع باور بیان می کند ولی برای حفظ امانت داری اصل متن و ترجمه بدون تصرف تقدیم می گردد تا عزیزان بدانند این فقط ایران نیست که تشکیلات بهایی برای آن بحران آفرینی کرده است لذا ابتدا به گزارش این کتاب می پردازیم و در ادامه به سایر منابع پرداخته می شود
قسمت اول از کتاب آزادی مذهب و عقیده
کتاب آزادی مذهب و عقیده در سال ۲۰۰۳ میلادی توسط جمعی از فعالان در زمینه حقوق بشر منتشر شد ! این کتاب در واقع گزارشی است از آزادی مذهب و تفکر در بیش از ۵۰ کشور جهان !
این گزارش ها توسط کارشناسانی که در کشورهای مورد مطالعه زندگی می کرده اند تهیه گردیده است ! پروفسور کِوین بویل استاد حقوق و مدیر مرکز حقوق بشر دانشگاه Essex ، وکیل دادگستری در ایرلند شمالی و انگلستان، ژولیت شین عضو مرکز حقوق بشر دانشگاه Essex، آلیسون جولی دارای کارشناسی ارشد در زمینه تئوری و عمل حقوق بشر از دانشگاه Essex ، عهده دار تهیه و ویرایش این کتاب بوده‌اند.
۱. مصر :
به لینک زیر مراجعه کنید
جرم انگاری عضویت تشکیلات بهایی در مصر و گزارش ساواک
نمونه ای از نقض حقوق کودکان در اقدامات ناجوانمردانه بیت العدل در مصر
ترجمه:
تبعیض علیه اعضای ادیان و عقاید غیر قابل قبول است، مربوط به گروه مذهبی بهائی است که تعداد آنها به ۱۰۰۰۰ نفر می رسد. اعتقادات بهائی در مصر به عنوان یک دین به رسمیت شناخته نمی شود و اعضای آن توسط نهاد رسمی مذهبی، الازهر، که آنها را کافر و مرتد از اسلام می داند، تحت تعقیب قرار می گیرند. جامعه بهایی مدتهاست که تبعیض و عدم مدارا را تجربه کرده است. ریاست جمهوری در سال ۱۹۶۰ دستور داد که همه جوامع بهائی منحل شوند و انجام مراسم مذهبی آنها و انتشار ادبیات ترویج عقاید آنها ممنوع شد. دارایی آنها مصادره شد و در اختیار انجمن دیگری قرار گرفت که قرآن را آموزش می داد.
در سال ۱۹۹۳، کمیته حقوق بشر (سازمان ملل متحد) در مورد حق انتخاب دین در مصر و حق نه تنها داشتن یک عقیده بلکه همچنین حق ابراز آن تحقیق کرد. کمیته توجه به حقوق بوداییان و سایر اعضای ادیان غیر وحیانی را جلب کرد. به ویژه با توجه به اینکه دیوان عالی کشور ظاهراً آیین بهائیت را انحراف یا ارتداد از اسلام اعلام کرده و از این رو پیروان آن ممکن است از حمایتی که از آن برخوردارند محروم شوند، یکی از اعضای کمیته خاطرنشان کرد که این امر با ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازگاری نداشت. گفته شد که محدودیت های مجاز در بند ۳ ماده ۱۸ شامل بهائیان نمی شود، زیرا آنها تهدیدی عینی برای نظم عمومی ایجاد نمی کنند. آنها نه درگیر فعالیت های خشونت آمیز بودند، نه تجمعات بزرگ و بی نظمی ترتیب دادند و نه از خشونت دفاع کردند. برای یک دولت بسیار خطرناک تلقی می شد که تأیید کند فردی که با مقامات مخالفت می کند تهدیدی برای نظم عمومی است و بنابراین حقوق آنها می تواند محدود شود. همچنین ابراز نگرانی شد که بهائیان به عنوان بدعت گذار، متهم به تحریف کتاب مقدس و در نتیجه مجازات حبس بر اساس ماده ۱۶۱ قانون مجازات شوند.
بهائیان نمی توانند با زنان مسلمان ازدواج کنند و اگر مرد مسلمانی تصمیم به پذیرش بهائیت داشته باشد، باید همسر مسلمان خود را طلاق دهد (همان محدودیت ها برای مسیحیان اعمال می شود). سؤال از وضعیت کودکانی که از چنین ازدواج‌هایی به رسمیت شناخته نشده‌اند توسط کمیته حقوق بشر مطرح شده است، زیرا قانون نوجوانان تمایز یا تبعیض بین نوجوانان را به دلایل مذهبی مجاز نمی‌دانست. مصر یکی از اولین کشورهایی بود که کنوانسیون حقوق کودک را امضا کرد. با این حال، دادگاه های مصر ظاهرا تایید کرده اند
این عمل به مسلمانان اجازه نمی دهد که مدرک هویت خود را برای ثبت تغییر دین خود به دین دیگر تغییر دهند. در نتیجه موظفند فرزندان خود را به عنوان مسلمان ثبت کنند و پس از ثبت نام فرزندان باید برخلاف میل والدین خود در مدرسه معارف اسلامی دریافت کنند.
ترجمه:
قوانین جزایی مؤثر بر آزادی عقیده(در کشور مصر)
چندین قانون مربوط به دهه ۱۹۴۰ وجود دارد که برای مبارزه با ایدئولوژی های سیاسی مانند کمونیسم معرفی شدند. ماده ۹۸ ب قانون مجازات اسلامی، اشاعه یا تحریک افکاری را که خواستار تغییر اصول سیاسی قانون اساسی، نظم اجتماعی یا حمایت از اینکه یک طبقه اجتماعی باید طبقات اجتماعی دیگر را کنترل کند، غیرقانونی دانسته است.
ماده ۹۸F این قانون، بهره‌برداری از دین برای ترویج یا حمایت از ایدئولوژی‌های افراطی برای برانگیختن فتنه‌ها، یا تحقیر دین الهی یا پیروان آن، یا لطمه زدن به وحدت ملی یا وفاق اجتماعی را مجازات میکند. مقررات مشابهی در مورد گسترش افکار علیه اصول اساسی سیستم حاکم سوسیالیستی دولت اعمال می شود.
پیروان بهایی که بدعت گذار و سایرین که ملحد تلقی می شوند، به دلیل مخالفت با اصول اساسی نظام حاکم بر کشور و ترویج افکار افراطی که ادیان الهی را تحقیر می کنند، به موجب اصل ۹۸ محکوم و زندانی شده اند. دولت بر این باور است که برخی قوانین مانند اصل ۹۸، ماده ۱۶۰ (اخلال در اعمال مذهبی و آسیب رساندن به اماکن یا آثار مذهبی)، ماده ۱۶۱ (حمله علنی به ادیان با شعائر عمومی از طریق انتشار نسخه های تحریف شده کتاب مقدس آنها یا تمسخر از طریق تقلید علنی جشن های آنها. ) و ماده ۱۷۶ (تحریک علنی به برگزاری مراسم مذهبی
درجامعه که موجب نفرت یا تحقیر دیگران میشود) – شامل محدودیت های لازم برای مبارزه با تنش های جمعی است. دولت آنها را توسط ماده ۴ CERD مشروع می‌داند که بر اساس آن تحریک به نفرت نژادی باید توسط قانون ممنوع شود.
۲. مراکش:
ترجمه:
آزادی مذهبی بهائیان در مراکش از سال ۱۹۸۳ به طور رسمی محدود شده است. در سال ۱۹۶۲، سه بهائی متهم به تبلیغ دینی به اعدام محکوم شدند که بعداً در دادگاه تجدید نظر احکام تخفیف یافت. در سال ۱۹۸۳، شانزده زن و مرد بازداشت شدند. سه نفر محکوم به زندان شدند و در سال ۱۹۸۴ زنان آزاد شدند و برای مردان احکام کوتاه تری صادر شد.
علیرغم جمعیت کوچک جامعه بهایی (زیر ۲۰۰ نفر)، دولت همچنان از ممنوعیت جلسات عمومی و فعالیت های مرتبط با عقاید بهایی حمایت می کند – عبادت خصوصی مجاز است – با بیان اینکه این اعتقادات بدعت تلقی می شوند. و احتمالاً هرج و مرج را دامن می زند. با این حال، کمیته حقوق بشر (سازمان ملل متحد) از اینکه مراکش در بیانیه های خود در مورد آزادی عقیده بهائیان هیچ پیشرفتی نداشته است متاسف است و به دولت یادآوری کرد که آزادی ابراز عقاید طبق ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مثل همه موارد ضروری است. اعتقادات افراد باید به یک اندازه مورد احترام قرار گیرد.
۳. اندونزی:
ترجمه:
در ابتدا، ممنوعیت بهائیان در سال ۱۹۶۲ فقط شامل سازمان‌های بهائی شد. در نتیجه، بهائیان برای یک دهه آزاد ماندند تا به طور خصوصی به ایمان خود عمل کنند، اما به طور عمومی سازماندهی نکنند. اما از سال ۱۹۷۲، اعمال مذهبی آنها نیز ممنوع شد و بهائیان در سوماترای جنوبی دستگیر و زندانی شدند. بهائیان همچنین از اعلام دین خود بهائی در شناسنامه رسمی خود منع شدند.
ترجمه:
در سال ۱۹۶۲، ریاست جمهوری تعدادی از سازمان ها را به این دلیل که با فرهنگ اندونزی مغایرت دارند، مخالف روند انقلاب جاری و مخالف اصل سوسیالیسم اندونزیایی هستند، غیرقانونی اعلام کرد. مذهب بهائی، اتحادیه دموکراسی، باشگاه روتاری، جامعه حیات الهی، فراماسونری، و..شامل این فرمان می‌شد!
۴. یونان
ترجمه:
معلمان مدارس ابتدایی باید تا سال ۱۹۸۸ عضو کلیسای ارتدکس یونان باشند. کاتولیک ها، در میان دیگران، از تدریس محروم شده بودند، زیرا از معلمان ابتدایی انتظار می رفت که آموزش دینی را در آیین ارتدکس یونانی انجام دهند. در سال ۱۹۸۸ قانونی به تصویب رسید که اجازه انتصاب افراد با هر دین یا مذهب را به عنوان معلم مدارس دولتی در مدارس ابتدایی با بیش از یک معلم می داد. با این حال، با وجود این تغییر در قانون، شاهدان یهوه و بهاییانی که دارای مدرک تدریس هستند، نتوانسته‌اند در مدارس، حتی در مراکز آموزشی خصوصی، مانند مدارس زبان انگلیسی، موقعیت کسب کنند. در یکی از نامه‌های رسمی که به یکی از متقاضیان ارسال شده، بخشنامه‌ای از این اداره نقل شده است که در آن دلیل رد متقاضیان شاهد و بهایی این بوده است که «هدف از تحصیلات ابتدایی و متوسطه کمک و تشویق دانش آموزان و پرورش ایمان در کشورشان بر پایه عناصر اصیل سنت ارتدوکس یونانی است». برخی نشانه‌ها از گزارش‌ها وجود دارد که نشان می‌دهد معلمان غیر ارتدوکس در حال حاضر بیشتر از دهه ۱۹۸۰ رد میشوند.
۵. اسرائیل:
ترجمه:
در میان جمعیت بیش از ۵ میلیون نفری اسرائیل، ۸۱ درصد از شهروندان اسرائیلی یهودی، ۱۹ درصد باقی مانده عرب هستند که متشکل از مسلمانان سنی، مسیحی، دروزی و سایر ادیان هستند. آمارهای رسمی تقسیم بندی قومی-مذهبی جمعیت را به شرح زیر نشان می دهد: یهودیان (۸۱ درصد)، مسلمانان (۱۴.۴ درصد)، مسیحیان، عرب ها و خارجی ها (۲.۹ درصد)، دروزی ها (۱.۷ درصد). مسیحیان به تعداد زیادی کلیسا و فرقه تقسیم می شوند. بزرگترین کلیساها یونانی کاتولیک و ارتدوکس یونانی و پس از آن کلیساهای کاتولیک رومی و مارونی هستند. اکثر مسلمانان عرب و سنی هستند. تعداد کمی چرکس و احمدی وجود دارد. دروزی ها مسلمان نیستند،گرچه مذهب آنها از فرقه شیعه سرچشمه گرفته است. مقر بهائیت در حیفا است و حدود ۳۰۰ عضو در اسرائیل وجود دارد.
قسمت دوم :
قطر :
توضیح و تشریح اسناد مربوط به دلائل اخراج بهائیان از قطر
توئیت دایان اعلایی سخنگوی جامعه جهانی بهایی پیرامون اخراج بهائیان از قطر :
چهره سیوشانسیان کسی که سر شبکه اطلاعاتی دار التبلیغ در قطر بود و نام وی بصراحت جهت اخراج از قطر ذکر شده بود با اینکه وی متولد قطر بود
نمونه ای از بازتاب خبر اخراج بهائیان در فضای مجازی
💠
اخراج فرزام کمال آبادی و کلیه اعضای تشکیلات بهایی از قطر بدلائل امنیتی
عکس یادگاری #فرزام_کمال_آبادی با مدیران بانک دوحه قطر!
#نکته
فرزام کمال آبادی در کنار شرکتش در چین شرکت هایی هم در آمریکا و… دارد که مختص پول شوئی است و نام آنها در اسناد #پاناما ذکر شده است، لازم به ذکر است یکی از فعالیت های شرکت های فرزام کمال آبادی لابی گری دولتی عنوان شده است!
نمونه اخطار های کنش گران قطری که باعث اخراج بهائیان از قطر گردید :
دکتر عبدالحمید الانصاری (رئیس سابق معارف اسلامی و حقوق دانشگاه قطر)
The Bahá’í Religion in Qatar has its origins in the late 1940s when a number of Bahá’í families settled in this beautiful land with the purpose of establishing a branch of this ‘NWO cult’. They worked deceptively with the locals and fooled the Qataris with the feel-good, rosy slogans of Equality, Brotherhood and Betterment of World. Third and fourth generations of these early Bahá’ís (mostly Iranians) along with some foreigners (from around 20 different countries) are still living and working in this land and carrying out their deceptive conversion activities.
The Bahá’ís portray their cult as a world religion, with millions (???) of followers from all races, cultures and social backgrounds whose goal is the recognition of the Unity of Mankind!!! Bahá’ís spread their cult through deceptive techniques exposed on regular basis by Ex-Bahá’ís. Their slogans like… “achieving world unity through actively contributing to the betterment of the world and advancement of civilization” is very famous and now-a-days everyone is aware of this type of rosy slogans. Just listen to Bahá’í Counselor Gloria Javed and read the writings of Bahá’í author Moojan Momen on how they convert innocent people under the disguise of Moral Activities.
The Bahá’í International Community is also registered with the United Nations as an International Non-Governmental Organization (NGO) with affiliates in more than 180 countries and is highly influential in the international arena. It has special consultative status with many UN bodies and for this reason it gets easy recognition in different countries. It also receives enough support from western imperialist countries.
Over the years, Apparently, the Bahá’ís in Qatar have demonstrated obedience to the government. Mostly these Bahá’ís are Iranians and have managed to convert many local Qataris using their beautiful slogans and techniques of conversion taught to them by their Supreme Bodies in Israel. For instance read the wordings of UHJ that says it has succeeded in establishing a Pattern of “Bahá’í Life” with the help of these “Moral and Spiritual Bahá’í Programs” directed at various countries.
Over the course of three successive epochs now, the Bahá’í community has laboured assiduously within the framework of the global Plans issued by the House of Justice and has succeeded in establishing a pattern of Bahá’í life that promotes the spiritual development of the individual and channels the collective energies of its members towards the spiritual revival of society.
(To the Bahá’ís of the World, Ridvan 2006)
Although these programs of Conversion are going on worldwide but the success achieved is very little. Their agendas have been exposed worldwide and they have been put under strict observation by various governments including Israel, India, Iraq, Iran, Uzbekistan, Indonesia, Malaysia (here they are strictly told not to teach Muslims), Saudi Arabia, Pakistan, Egypt and many other countries.
Recently a small article appeared in their newsletter that states : “A workshop for youth was held at a winter school in Doha. Deepening (this is done to make new believers strong) was also held for the communities of Umm Salal and Rayyan (Bahá’ís are also active in Al-Khour). Some writings of UHJ were read and distributed to those attending and ‘۱۲ Lessons’, a course on how to teach and convert Qatari people, was translated into Arabic.
(Huququllah Newsletter, Issue Number 77, January 2014)
I hope the Government of Qatar is also keeping a watchful eye on these cultists, as they have transferred millions of dollars through various channels to Israel. In September 2011 the Bahá’ís of Qatar sent 100,000 dollars to Israel under the pretext of various Bahá’í funds. This amount was given to Bahá’í Counsellor Nadera Fikri, a Jordanian, who has been appointed as an in-charge for Qatar by the Supreme Body UHJ.
ترجمه :
خطر بهائیت در قطر
آیین بهائی در قطر از اواخر دهه ۱۹۴۰ زمانی که تعدادی از خانواده های بهائی با هدف ایجاد شاخه ای از این “فرقه NWO” در این سرزمین زیبا مستقر شدند ، ریشه می گیرد. آنها فریبکارانه با مردم محلی کار کردند و قطری ها را با شعارهای خوشگل و گلگون تساوی ، برادری و بهتر شدن جهان فریب دادند. نسل های سوم و چهارم این بهائیان اولیه (عمدتاً ایرانی) به همراه برخی از خارجیان (از حدود ۲۰ کشور مختلف) هنوز در این سرزمین زندگی و کار می کنند و فعالیت های فریبنده خود را برای تبدیل دارند.
بهائیان با میلیون ها (؟؟؟) پیرو از هر نژاد ، فرهنگ و زمینه های اجتماعی که هدفشان به رسمیت شناختن وحدت بشریت است ، کیش خود را به عنوان یک دین جهانی به تصویر می کشند !!! بهائیان آئین خود را از طریق فنون فریبنده ای که به طور منظم توسط بهائیان سابق در معرض دید قرار گرفته ، گسترش می دهند. شعارهای آنها مانند … “دستیابی به وحدت جهانی از طریق کمک فعالانه به بهبود جهان و پیشرفت تمدن” بسیار مشهور است و اکنون همه مردم از این نوع شعارهای گلگون آگاه هستند. فقط به سخنان مشاور بهائی ، گلوریا جاوید گوش فرا دهید و نوشته های مووجان مومن ، نویسنده بهائی را در مورد چگونگی تبدیل افراد بی گناه تحت پوشش فعالیت های اخلاقی بخوانید .
جامعه بین المللی بهائی همچنین به عنوان یک سازمان غیردولتی بین المللی (NGO) با وابسته در بیش از ۱۸۰ کشور در سازمان ملل متحد ثبت شده و در صحنه بین المللی بسیار تأثیرگذار است. این وضعیت دارای مشاوره ویژه با بسیاری از ارگانهای سازمان ملل است و به همین دلیل در کشورهای مختلف به راحتی شناخته می شود. همچنین از حمایت کافی کشورهای غربی امپریالیستی برخوردار است.
طی سالهای گذشته ، ظاهراً ، بهائیان در قطر مطیع بودن دولت را نشان داده اند. غالباً این بهائیان ایرانی هستند و با استفاده از شعارهای زیبا و تکنیک های تبدیل خود که توسط ارگان های عالی خود در اسرائیل به آنها آموخته اند ، بسیاری از قطری های محلی را پذیرفته اند. به عنوان مثال فرمول های UHJ را بخوانید که می گوید با کمک این “برنامه های اخلاقی و معنوی بهائی” که به کشورهای مختلف هدایت می شود ، موفق به ایجاد الگویی از “زندگی بهائی” شده است.
در طی سه دوره متوالی در حال حاضر ، جامعه بهائی در چارچوب برنامه های جهانی صادر شده توسط بیت العدل تلاش مضاعفی داشته و موفق به ایجاد الگویی از زندگی بهائی شده است که رشد معنوی فرد را ارتقا می بخشد. و انرژی جمعی اعضای خود را به سمت احیای معنوی جامعه هدایت می کند.
(به بهائیان جهان ، ریدوان ۲۰۰۶)
اگرچه این برنامه های تبدیل در سراسر جهان در حال انجام است اما موفقیت به دست آمده بسیار ناچیز است. دستور کار آنها در سراسر جهان افشا شده و تحت نظارت دقیق دولت های مختلف از جمله اسرائیل ، هند ، عراق ، ایران ، ازبکستان ، اندونزی ، مالزی (در اینجا به آنها سخت گفته می شود که به مسلمانان آموزش ندهند) ، عربستان سعودی ، پاکستان ، مصر و بسیاری از کشورهای دیگر
اخیراً مقاله کوچکی در خبرنامه آنها منتشر شد که در آن آمده است: ”کارگاهی برای جوانان در یک مدرسه زمستانی در دوحه برگزار شد. تعمیق (این امر برای تقویت معتقدان جدید) برای جوامع ام صلال و ریان نیز انجام شد (بهائیان نیز در الخور فعال هستند). برخی از نوشته های UHJ خوانده شده و برای حاضران توزیع شد و “۱۲ درس” ، دوره آموزش و تبدیل مردم قطر ، به عربی ترجمه شد.
(خبرنامه حق الله ، شماره شماره ۷۷ ، ژانویه ۲۰۱۴)
امیدوارم دولت قطر نیز مراقب این فرقه گرایان باشد زیرا آنها میلیون ها دلار از طریق کانال های مختلف به اسرائیل منتقل کرده اند. در سپتامبر ۲۰۱۱ بهائیان قطر ۱۰۰۰۰۰ دلار به بهانه وجوه مختلف بهائی به اسرائیل فرستادند. این مبلغ به نادرا فیکری ، مشاور بهائی ، اردنی ، تعلق گرفت که از طرف نهاد عالی UHJ به عنوان مسئول قطر منصوب شده است.
===
لینک و متن خبر رسمی جامعه جهانی بهایی bic در مورد اخراج بهاییان از قطر
https://www.bic.org/statements/bahai-international-community-hrc46-item-4-gd-qatar-video-statement
اخراج و اضافه کردن بهائیان به لیست سیاه توسط قطر می تواند الگوی پاکسازی مذهبی باشد
دوحه، قطر. اعتبار تصویر: یوان والات
دوحه، قطر. اعتبار تصویر: یوان والات
نیویورک – ۳۱ مارس ۲۰۲۱ –
جامعه بین المللی بهائی (BIC) به شدت نگران تلاشهای سیستماتیک سالهای متمادی مقامات قطر در لیست سیاه قرار دادن و اخراج بهائیان از قطر است.
بهائی برجسته ، امید سیوشانسیان ، که در قطر متولد شد ، آخرین فردی است که در لیست سیاه قطر قرار دارد. مقامات خاصی در کشور اظهار داشتند که اتهامات جنایی و امنیت ملیِ مشخص نشده، این اخراج ها را موجب شده است. این اتهامات بی اساس ، که بدون مدارک و مدارکی وارد شده است ، مجازات های شدیدی در سیستم قضایی قطر دارد.
بهائیان پس از قرار گرفتن در لیست سیاه ، از کشور اخراج می شوند و از ورود مجدد آنها به طور دائم جلوگیری می شود – حتی برای بازدید. در یک نمونه ، همسر یک بهائی قطری از اقامت محروم شد و در نتیجه کل خانواده این زوج مجبور به ترک کشور شدند. مجوزهای اقامت بهائیان غیر قطری نیز رد شده ، یا علی رغم اینکه کارفرمایان یا اسپانسرهای مالی آنها را برای ماندن در کشور حمایت می کنند ، اقامت آنها تمدید نمی شود.
وجه مشترک تمام کسانی که اخراج می شوند – که از زمینه های مختلف شغلی و ملی می آیند – ، اعتقاد بهایی آنها بوده است. این شباهت زیادی به انواع آزار و شکنجه هایی دارد که بهائیان در ایران و یمن با آن روبرو شده اند. بیشتر کسانی که در لیست سیاه و اخراج قرار دارند در قطر متولد و بزرگ شده اند و خانه دیگری نمی شناسند ، بعضی از آنها از خانواده هایی هستند که حضور آنها در آن سرزمین چندین نسل قبل از استقلال کشور قطر را در بر می گیرد.
بانی دوگال ، نماینده اصلی BIC در سازمان ملل گفت: “این الگوی اخراج به معنای پاکسازی مذهبی است – اگر ادامه یابد ، ممکن است در طول چند سال تمام جامعه دینی (بهائی) از قطر محو شود.”
جامعه بهائی قطر و BIC قبلاً این موارد را با مقامات قطر و کمیته ملی حقوق بشر قطر مطرح کرده اند. مقامات بدون هیچ گونه مدرکی به گزارشگران ویژه و دیپلمات های سازمان ملل متحد ، که نگرانی هایی را مطرح کرده بودند ، ادعا کرده اند که این موارد با یکدیگر ارتباطی ندارند و هر یک از نگرانی های امنیت ملی بوده است.
در ماه مارس ، عدم بهبود اوضاع BIC را ملزم به طرح موضوع در شورای حقوق بشر کرد. از قطر خواسته شد تا به این الگوی تبعیض آشکار پایان دهد و به تعهدات خود در زمینه حقوق بشر پایبند باشد.
علی رغم این تلاش ها ، که طی چندین سال انجام شده است ، و با وجود چرخش جهان به قطر در آستانه جام جهانی سال آینده ، مقامات قطر اکنون امید سیوشانسیان را در لیست سیاه برای اخراج وی از کشور قرار داده اند. آقای سیوشانسیان که خانواده اش نسلها در قطر اقامت داشته اند ، خانه دیگری نمی شناسد. از این نمونه ، به نظر می رسد که استراتژی مقامات قطر اکنون شامل هدف قرار دادن رهبری بهائی است.
خانم دوگال گفت: “اتهام افراد بی گناه به جرایم مبهم امنیت ملی ، بدون اثبات ، مغایر با تعهدات الزام آور حقوق بشر قطر است و جایگاه آن را در نظر جهانیان ، جامعه جهانی و” چشم انداز ملی ۲۰۳۰ “قطر کاهش می دهد. .
خانم دوگال افزود: “جامعه بین المللی بهائی از اینکه دولت قطر تصمیم گرفته است اعضای جامعه ای را که با همزیستی مسالمت آمیزی در پیشرفت و پیشرفت کشور و رفاه مردم آن زندگی کرده اند ، اخراج کند، بسیار متاثر است” . “قطر مطمئناً باید درک کند که چگونه چنین اقداماتی انسجام اجتماعی ، شهرت آن در جامعه بین المللی و توسعه خود را به عنوان یک کشور تضعیف می کند. ما اطمینان داریم که مقامات در اولین فرصت این مسیر را معکوس خواهند کرد. “
===
بازتاب اخراج بهائیان در فضای مجازی و شبکه من و تو
جامعه جهانی بهائیان اعلام کرد به شدت نگران تلاشهای سیستماتیک و مداوم مقام‌های قطری در رابطه با قرار دادن بهائیان در فهرست سیاه و اخراج آنان از قطر میباشد و عملکرد آنان را مصداق «پاکسازی مذهبی» می‌داند.
مقامات قطری بدون اینکه مدرکی ارائه کنند، اخراج این افراد بر اساس اتهامات جنایی و یا اخلال در امنیت ملی عنوان میکنند.
ازبکستان
دستگیری بهائیان در ازبکستان بعلت تبلیغ کودکان و نوجوانان
اداره اطلاعات و امنیت دولت ازبکستان در تجسّسهای جاری خود ۱۵ بهائی را به علّت تبلیغ کودکان و نوجوانان زیر ۱۶ سال به آئین بهائی دستگیر کردند. این کودکان که از شهرهای مختلف هستند بدون موافقت والدین خود تحت عنوان درسهای اخلاق به مرکز بهائی برده شده بودند.
این کودکان متعاقباً به یک مرکز بازسازی برده شده و سپس تحویل والدین خود شدند. پلیس تمام این جریانات را ضبط کرده است. اخیراً کشورهای آسیای میانه (CIS) فشار روی این فرقه را تشدید کرده اند. زیرا معتقدند این فرقه روابطی با اسرائیل داشته و موجب تخریب زیربنای اخلاقی جامعه میشود. کشیشهای مسیحی نیز به تبلیغات بهائیان اعتراض کرده و نسبت به تبلیغات تحت عنوان درس اخلاق به کودکان مسیحی هشدار داده اند.
اخبار دریافتی از کشورهای مختلف نشانگر آن است که بهائیان برای تغییر دین و بهائی کردن کودکان و نوجوانان با استفاده از چهار عنوان زیر فعالیت میکنند:
۱- جلسات دعا
۲- حلقه های آموزشی
۳- کلاسهای کودکان
۴- کلاسهای نوجوانان
۱- بهائیان موظفند که دوستان، همسایگان، بستگان و همکاران خود را به جلسه دعوت کنند. این جلسات دعا چیزی غیر از فریب بنام خدا نیست ؛ زیرا هدف این جلسات پیدا کردن افراد مبتدی بی اطلاع است که در مرحله بعدی به حلقههای آموزشی منتقل می شوند. این اقدام بدترین خیانت به بشریّت است که به نام خدا صورت میگیرد.
۲- حلقه های آموزشی
حلقه های آموزشی یک دوره هفت کتابی بنام ” کتابهای روحی” میباشد. در این کتابها تعالیم اخلاقی از ادیان مختلف گرفته شده و به نام مکتوبات مقدّس بهائی ارائه می شوند و آنها را به بهاءاله نسبت میدهند. در حین مطالعه این ۷ کتاب مبتدی تبدیل به بهائی میشود. این کلاسها قطعاً حلقه های مطالعاتی نیستند بلکه فرآیند بهائی کردن از طریق این شیوه است. بهائیان دریافته اند که به حرکت درآوردن بهائیان برای تبلیغ دسته جمعی و با تعداد زیاد توجه غیر بهائیان به ویژه موسسات دولتی را به خود جلب میکند و درنتیجه کلاسهای روحی روش بهتری هستند.
پس از تکمیل هفت کتاب روحی، فرد، فارغ التحصیل می شود و تبلیغ این کتابها به دیگران را بعهده میگیرد ، به عبارت دیگر بهائی کردن از طریق تبلیغ است. اکثریت افرادی که آئین بهائی را قبول کرده اند بعلت اعتقاد به بهاءاله نیست بلکه بعلت بی اطلاعی مطلق آنها است.
برخی نکات از کتابهای روحی:
۱- اشاعه دانش درمورد آئین بهائی .
۲- آموزش مسیر خدمت برای هر فرد و تبلیغ در مورد آئین بهائی .
۳- خدمت به دیگران چیزی بجز تبلیغ آئین بهائی و بهائی کردن آنها نیست .
۴-“نخستین اقدام خدمت” برای تقویت بهائی شدگان جدید از طریق بازدید از خانه های بهائی شدگان جدید است.
۵- واحد سوّم معرفی عقاید بهائی است.
۶- آموزش مکتوبات بهاءاله فعالیت ویژه
۷- ایثار – فدا – به معنای تبلیغ آئین بهائی است.
در نهایت شگفتی این نعمت تبلیغ شامل اسرائیلی ها نمیباشد ! !
۳- کلاسهای کودکان ( روشی برای افزایش بی دردسر جمعیت بهائی)
بهائیان تأکید زیادی بر تشکیل کلاسهای اخلاقی با کودکان غیر بهائی دارند.
بدیهی است که کودکان قادر به درک برنامه مخفی بهائیان در پس پرده برگزاری این دورهها نیستند، و بدون هیچ مقاومتی براحتی بهائی میشوند. علاوه بر این والدین این کودکان نیز به بهائی شدن نزدیک میشوند.
برخی نکات کتاب روحی ۳ عبارتند از:
۱- دانش آموزان بایستی روحیه معنوی بدست آورند، به عبارت دیگر بهاءاله را قبول کنند.
۲- آموزش ” روش زندگی بهائی” به کودکان .
۳- سعی در ایجاد عادت هایی که بخشی از روش حیات بهائی است.
هر جلسه با مناجات بهائی آغاز میگردد که چیزی بجز تبلیغ بهائی، مناجات های بهائی، و نوشتجات بهائی در رأس آن نیست. این مطالب برای دوستان، بستگان و همکاران و همسایگان است.
چرا به کودکان غیربهائی بایستی آموزش کلمات بهاءاله و عبدالبهاء و حفظ مناجاتهای امری آموزش داده شود؟ این بخاطر اینست که بهائیان معتقدند که هر کسی یا یک بهائی است یا هنوز بهائی نشده !
۴- کلاسهای نوجوانان
بهائیان برای کودکان ۱۱ تا ۱۵ ساله کلاسهای نوجوانان دارند. در اینجا نیز آنها تبلیغ بهائیت را تحت عنوان تعالیم اخلاقی مطرح نموده و جوانان را بهائی میکنند.
اصل فایل گزارش : 👇👇👇
==
اندونزی – ازبکستان – چین
🔴 گرچه این دست توصیه های بیت العدل خلاف اعلامیه و کنوانسیون حقوق کودک میباشد، ولی مبلغان و مهاجران بهائی ،که مطیع دستورات تشکیلاتی میباشند ،حاضرند به قیمت از دست دادن خانه و کاشانه، اخراج از کشور میزبان ، پرداخت جرائم مادی و معنوی و … قوانین و مقررات کشوری و بین المللی را نقض کنند .
به سه نمونه ذیل در کشورهای مختلف توجه فرمائید:
🔸 اندونزی:علیرغم ممنوعیت تبلیغ بهائیت از سال ۱۹۶۰ در این کشور، در سال۲۰۰۹ تعدادی از مهاجرین بهائی غیراندونزیایی به جرم تبلیغ کودکان ۹ و ۱۰ ساله و تلاش برای تغییر دین آنان، و بدنبال شکایت والدین کودکان،دستگیر و ازآن کشوراخراج گردیدند.
🔸 ازبکستان: به علت تبلیغ کودکان زیر ۱۵ سال و با استناد به قانون ممنوعیت تبلیغ دینی برای تغییر دین کودکان و نوجوانان در این کشور، تعدادی از بهاییان محلی و مهاجردستگیر شدند.
🔸 چین: دو مهاجربهائی ایرانی از کانادا در سال ۲۰۰۶ میلادی کلاس درس اخلاق بهائی برای کودکان چینی برگزار نمودند. با شکایت والدین و محکومیت آنها در دادگاه های ذیربط،مبلغان و مهاجران بهائی مذکور از آن کشور اخراج شدند.
تقریبا در تمامی کشورهای دنیا تبلیغ اطفال وکودکان و تلاش برای تغییر دین آنها در سنین زیر ۱۸ سال ممنوع بوده و خاطی مجرم شناخته میشود. اما مبلغین بهائی به بهانه درس اخلاق و تشکیل حلقه های آموزشی، تفریحی ، کماکان نسبت به تشکیل اینگونه کلاس ها، و عرضه مطالبی در تضاد با عقاید و باورهای مردم اقدام مینمایند.
لینک مطلب
===
عراق :
بهائیت در عراق :
قانون منع فعالیت تشکیلات بهایی و انحلال سازمانها و نهادهای وابسته به آن چه علنی و چه پنهانی و مصادره تمام اموال منقول و غیر منقول این سازمان به نفع حکومت عراق مصوب سال ۱۹۷۰ میلادی
لازم به ذکر است پس از حمله آمریکا به عراق هر چند این موارد در مواردی با فشار آمریکا نا دیده گرفته شده است اما هنوز این قانون پابرجاست
متن ترجمه قانون 👇👇👇
ترجمه :
طبقه بندی: قانون عراق
شماره قانون: ۱۰۵
سال قانونگذاری: ۱۳۴۹
تاریخ قانونگذاری: ۱۳۴۹/۰۵/۱۰ ساعت ۰۰:۰۰:۰۰
به نام مردم،
ریاست جمهوری، بر اساس مفاد بند (ج) ماده ۵۰ اصلاحی. قانون اساسی موقت و بر اساس آنچه وزیر کشور ارائه و به تصویب شورای فرماندهی انقلاب رسیده است. قانون زیر صادر شد: –
ماده ۱:
طرفداری یا ترویج دیانت بهائی یا عضویت در هر مجمع یا نهادی که در جهت تلقین یا تبلیغ بهائیت و یا دعوت به آن به هر نحوی فعالیت می کند، ممنوع است.
ماده ۲:
فروش، توزیع، چاپ یا داشتن کتب و جزوات بهایی جایز نیست. ورود و انتشار این گونه کتب و جزوات در خارج از کشور در عراق ممنوع است.
ماده ۳:
کلیه مجامع و مراکز بهائی مستقر در عراق تعطیل و فعالیت آنها متوقف خواهد شد و هر شخص حقیقی یا حقوقی و هر سازمان، ارگان یا نهادی از انجام هرگونه فعالیتی که قبلاً توسط مجامع فوق الذکر انجام داده است منع می شود. و مراکز وزیر کشور می تواند تصمیمات لازم را برای اجرای این امر صادر کند.
ماده ۴-
وجوه و دارایی مجامع بهائیان و مراکز آنها پس از انحلال به حزب یا احزاب منصوب به تصمیم رئیس جمهور بنا به پیشنهاد وزیر کشور منتقل می شود. این حکم در مورد وجوه، دارایی‌ها و املاک ثبت شده به نام انجمن‌ها و مراکز بهائی یا به نام‌های دیگری که ثابت شده است برای اهداف بهائی تعیین شده است، اعمال میشود.
ماده ۵:
کلیه اسناد، اوراق، اسناد، دفاتر، دارایی‌ها و سایر وجوهی که قابل گردش نیست متعلق به مجامع بهائیت و مراکز آنها در ادارات امنیتی نگهداری میشود.
ماده ۶-
متخلف از مقررات این قانون به حبس از ده سال کمتر و جزای نقدی یا یکی از این دو مجازات محکوم خواهد شد.
ماده ۷
– وزیر کشور می تواند دستورات لازم را برای تسهیل در اجرای احکام این قانون صادر کند.
ماده ۸
این قانون از تاریخ درج در روزنامه رسمی اجرا می شود.
ماده ۹
– وزرا موظفند این قانون را اجرا کنند.
نوشته شده در بغداد در پنجمین روز از ماه ربیع الاول سال ۱۳۹۰ هجری قمری مطابق با دهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۹
احمد حسن البکر،
رئیس شورای فرماندهی انقلاب،
رئیس جمهور
چاپ شده در روزنامه عراق، شماره ۱۸۸۰، مورخ ۱۸/۵/۹۷۰.
دلایل لازم:
با توجه به اینکه بهائیت یک مذهب یا فرقه رسمیت ندارد و به منظور منع ترویج عقیده بهائیت و یا طرفداری از آن به دیگران و به منظور توقف فعالیت و بستن انجمن های آن. و مراکز در عراق و نحوه تصاحب پول و دارایی های آن، این قانون به تصویب رسید.
