آزادی عقیده: آیا بهائیت، یک باور است یا حزب و فرقه؟!

سرکار خانم فائزه هاشمی رفسنجانی در بخش دیگری از سخنان خود، بهائیت را یک باور و عقیده معرفی می‌کند و سپس ادعا می‌نماید من به آزادی عقیده اعتقاد دارم. لذا بهائیان را نباید به خاطر عقیده‌شان مورد آزار و اذیت قرار دارد.

چند نکته‌ی مهم در این عبارات وجود دارد:

اول این که در ادامه ثابت خواهد شد بهائیت، یک دین و باور و عقیده‌ی شخصی نیست. بلکه حزب و تشکیلاتی است که بیت العدل اعظم افراد رابا پذیرش و امضای مرام‌نامه‌ی خود به عضویت این سازمان در می‌آورد و کسی که به اصطلاح تسجیل نشده باشد، به هیچ وجه بهائی به حساب نمی‌آید. اگر فردی به تمام آموزه‌های بهائی ایمان داشته باشد و تمام احکام بهائیت را نیز انجام دهد، تا زمانی که به عضویت سازمان در نیامده باشد، بهائی قلمداد نمی‌گردد.

دوم این که اگر قرار بود افراد به خاطر باور بهائی زندانی شده و اموال آن‌ها مصادره گردد، بایستی تمامی بهائیان تا آخر عمر یا تا زمانی که دست از عقیده خود بر نداشته باشند، در زندان به سر ببرند و بهائیان آزاد شده از زندان نیز مشغول تکدی‌گری باشند! حال آن که کافیست شما نگاهی به ثروت‌های نجومی، شرکت‌های بزرگ، غول‌های اقتصادی و یا حتی پروفایل‌های شخصی بهائیان بزنید. خواهید دید بهائیان ایران هیچ شباهتی به طبقه‌ی متوسط جامعه ندارند! یا اگر نسبتی بین تعداد بهائیانی که بازداشت یا زندانی شده‌اند به کل بهائیان ایرانی گرفته شود، این عدد بسیار کمتر از تعداد شیعیانی است که در ایران بازداشت و یا زندانی شده‌اند! اگر بهائیان به دلیل باورمندی به عقیده‌ی بهائی بازداشت و زندانی شده باشند، تا زمانی که بر این عقیده باشند، باید در زندان بمانند. زیرا دست از این جرم برنداشته‌اند که بخواهند آزاد شوند.

کسی که اندکی با تبلیغات تشکیلات بهائی آشنایی داشته باشد، به خوبی می‌داند این اظهار نظر سرکار خانم فائزه هاشمی رفسنجانی از جمله‌ی مباحث متداول و معمولی است که مبلغین این فرقه مطرح می‌نمایند و متاسفانه ایشان نیز بدون تحقیق و بدون راستی آزمایی، همان عبارات را پذیرفته و مطرح نموده‌اند.