۲۰ – بررسی چگونگی تشرف علامه مجلسی خدمت امام زمان
جناب باب در این متن بیان می کند که هرکس در زمان غیبت کبری ادعای مشاهده کند، کذاب مفتری هست.ولی در ادامه اظهار می کند که استثنائاتی هم وجود دارد مانند تشرف علامه مجلسی…اما مطلبی که باب به آن توجه نداشت این مساله بود که ادعای رویت تشریعی دروغ است و گرنه افرادی بودند که امام زمان را مانند یک دوست رویت کرده و با ایشان گفتگو داشتند.باب با اینکه در این مطلب ، مدعیان مشاهده را کذاب خوانده است اما خودش دچار همین اشتباه بزرگ شد و با ادعای مشاهده و آوردن کتاب ، ادعای شریعت جدید کرد.
متن باب در خصوص تشرف علامه مجلسی خدمت امام زمان در صفحات ۱۳۳ و ۱۳۴ می باشد .منتها باب اولین کسی بود که این واقعه را تعریف کرده و قبل از او ، در هیچ کتابی بیان نشده است و سند معتبری در کتب شیعه از این مطلب پیدا نشد.
این مطلب در صفحات ۱۰۶ و ۱۰۷ نسخه چاپی .
ترجمه متن :
و این نایبان عام زمان در زمان غیبت حافظان دین هستند و اینها دعوت کنندگان به علم هستند.اگر این نایبان و مراجع نبودند امر الهی تحقق پیدا نمی کرد و اینها رستگار شده اند. کسانی که در زمان غیبت کبری ادعای رویت کردند دروغ گفتند اما استثنائاتی است. این که موقعی که آن شخص ، امام زمان را می بیند متوجه نیست و بعد از دیدار متوجه می شود.نقل کرد مجلسی در کتاب ، تردیدی در آن نیست .(( من علامه مجلسی یک روز در مسجدالحرام بودم به موازات رکن یمانی ایستاده بودم در فضای کعبه در هنگام نماز عصر حالتی بهم دست داد.یک جوان بسیار زیبا که متشعشع بود از او نور ، صورت او مانند ماه روشن بود، ایستاده بود بر روی زمین ، ایشان در کنار رکن یمانی ایستاده بود و مردم اطراف کعبه و ایشان طواف می کردند.
با شان و منزلت و خضوعی به خانه خدا نگاه می کردند و به هیچکس توجه نداشتند.کنار ایشان کسی را ندیدم.یک عمامه ای بر سر ایشان بود مانند عمامه تاجران ایرانی و بر تن او پشمینه ای بود مثل پشمینه هایی که تاجران اعیان بر تن می کردند.
لیکن برای او بود هیبت و وقار و عظمت و انوار، در این هنگام من نظر انداختم بر او ، بین من و او چند قدم بیشتر نبود.یک لحظه انگار حالتی در قلب اتفاق افتاد خواستم جلو بروم ولی از هیبتش حیا کردم و خودم را مشغول به نماز کردم. در موطن نفس خودم اینگونه حکایت کردم برای خودم ، نکند این مرادم باشد، نکند این آقا مطلب من باشد و لیکن در این لحظه دمیده شد در درون قلب من شوقی.ارکان وجود من به لرزه در آمد و به هم ریختم از ترس ، تکبیر نماز را گفتم ولی وقتی فارغ شدم از نماز، او را ندیدم رفتم و اطراف مسجدالحرام را قدم زدم و جستجو کردم تا او را ببینم. در این حال حادثه ای در قلب من افتاد در آن ایامی که در مکه بودم مدد گرفتم از چشمانم ، داخل خانه را نگاه کردم تا او را ببینم اما خدا به من اذن نداد او را ببینم.))
از مطلبی که باب در مورد تشرف علامه مجلسی بیان کرد می توان نتیجه گرفت که امام زمان در قرن یازدهم هجری زنده بودند و با پیکر و جسم انسانی در کنار خانه خدا ایستاده بودند.یعنی باب اعتقاد داشت حجت ابن الحسن تا آن زمان در وجود زمینی خود زنده بودند و نظریه ((هورقلیا)) را رد می کند.