سخن در باب مجرمانه نبودن روابط جنسی و عدم وجود مجازات در باور بهائی برای جنایتکارانی است که آزادانه می‌توانند بر اساس احکام بهائی هر گونه جنایت و بلایی را بر سر کودک، و پیر و جوان بیاورند و در عین حال احدی نمی‌تواند ایشان را بر اساس احکام بهائی مورد مواخذه و مجازات قرار دهد.
ثابت شد که اگر مدرس متاهل کلاس روحی به دختر و یا پسر خردسال بهائی با زور و قهر و غلبه تجاوز نماید، پدر و خانواده و جامعه‌ی بهائی نمی‌توانند متعرض این مدرس جنایتکار شوند! چرا!؟ چون بر اساس احکام باور بهائی، تنها و تنها برای یک نوع رفتار جنسی مجازات تعیین شده و هیچ مجازاتی برای سایر هنجارشکنی‌های جنسی تعیین نشده است! آن یک استثناء عبارت بود از رابطه‌ی جنسی دو مجرد غیرهمجنس و مجازات این رابطه نیز تنها و تنها پرداختن طلا به بیت‌العدل بود و معلوم نیست کسی که توانایی پرداخت طلا به بیت‌العدل را ندارد، چه باید بکند! یعنی تو گناه کن، من طلا می‌گیرم!
آری، این وضعیت باوری است که ادعا حکومت جهانی و حاکم شدن بر تمام دنیا را دارد! مبلغین باور بهائی به عوض پاسخ دادن به این چالش و نقص بسیار بزرگ، باز هم طبق معمول راه مغلطه در پیش می‌گیرند و موضوع را به بحث ازدواج با محارم تحدید و محدود می‌کنند. به بیان روشن‌تر باور بهائی با طرح موضوع ازدواج با محارم، سعی می‌کند این گونه وانمود سازد که تمام چالش باور بهائی در این حوزه، فقط و فقط محدود می‌شود به چالشی به نام ازدواج با محارم! در حالی که ازدواج با محارم، تنها بخش کوچکی از این چالش است.
در بحث ازدواج با محارم نیز ابتدا مثل همیشه راه انکار در پیش می‌گیرد و ادعا می‌کند این موضوع به طور کلی دروغ و تهمت است! در حالی که در مقالات پیشین دیدیم که این موضوع، سوالی بوده که خود بهائیان و محافل ملی از جناب بهاءالله، عبدالبهاء، شوقی و حتی بیت‌العدل نیز استفتا نموده‌اند و تا تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۰ میلادی نیز هیچ حرمت و ممنوعیتی وجود نداشته است. در تاریخ مذکور بالاخره بیت‌العدل نامشروع (به دلیل عدم حضور ولی امرالله) طی نامه‌ای برخی ازواج‌ها را حرام اعلام می‌کند.
البته حرام اعلام شدن برخی ازدواج‌های خانوادگی نیز مشکلی از عدم وجود و تعیین مجازات برای جنایت‌پیشگان را حل نمی‌کند! یک بهائی می‌تواند به مادر یا خواهر خود تجاوز نماید بدون این که مجازاتی در انتظار او باشد!
جالب‌تر این که مبلغین باور بهائی نیز لااقل تا سال ۲۰۱۹ میلادی هیچ اشاره‌ای به نامه‌ی ۱۵ ژانویه ۲۰۱۰ میلادی نمی‌کنند!!! برخی علت‌های این تغافل در مقاله‌ی آغازین این بحث مورد گفتگو قرار گرفت. از آن‌جا که مبلغین باور بهائی همچنان در صدد توجیه ازدواج با محارم برمی‌آیند، لذا برخی از توجیهات ایشان در مقالات پیشین به بوته‌ی نقد گذاشته شد. در این نوشتار به یکی دیگر از تکنیک‌های بسیار زشت مبلغین باور بهائی به نام دروغ بستن به خداوند متعال و فرافکنی پرداخته می‌شود.
توجیهی بدتر از گناه!
وقتی مشت مبلغان باور بهائی باز می‌شود و کار به اینجا می‌رسد که بر خلاف ادعای ایشان، هیچ محدودیتی برای ازدواج با محارم (لااقل تا پیش از تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۰ میلادی) در احکام بهائی وجود ندارد و مخاطب متوجه اصل داستان می‌شود، راه دیگری را در پیش می‌گیرند. وقتی یک محقق دریافت که ازدواج با محارم و نزدیکان هیچ محدودیتی در باور بهائی ندارد و در این باور با تمامی نزدیکان به غیر از زنِ پدر می‌توان ازدواج کرد و نادرستی توجیهات پیشین مبلغین باور بهائی نیز روشن می‌شود که ازدواج با محارم و اقارب به هیچ وجه موضوعی بدیهی نبوده و موضوعی به نام ازدواج محارم از ابتدای تشکیل این باور همواره مورد سوال بهائیان بوده و حتی جناب بهاءالله نیز محدودیتی برای آن قرار نمی‌دهد و خلاصه وقتی در بن بست قرار می‌گیرند، انگشت تهمت و دروغ را به سوی اسلام می‌چرخاند؛ سپس ادعا می‌کند که در اسلام هم حکم حرام بودن ازدواج با عمو و دایی و زن بابا وجود ندارد!
اما مبلغین باور بهائی قبل از این که اسلام را متهم کنند، معمولا چند دروغ از جنس دروغ‌هایی که تا این قسمت مورد توجه قرار گرفت را به عنوان مقدمه به صورت زیر مطرح می‌نماید. به عنوان مثال ادعا می‌کنند که جناب بهاءالله، علاوه بر این که همه‌ی محارمی که جناب باب مشخص نموده را تایید کرده و نسخ نکرده، یک مورد دیگر را هم به آن اضافه کرده که عبارت است از زنِ پدر!
حال آن که بر اساس آن در بخش‌های گذشته تقدیم حضور گردید، نه تنها در احکام باور بابی، هیچ طبقه‌ای به عنوان محارم ازدواج تعیین نگردیده، بلکه به طور کلی تمامی احکام باور بابی با نزول کتاب اقدس، نسخ شده‌اند مگر احکامی که در کتاب اقدس مؤکّداً مذکور باشند که مدارک آن پیش از این تقدیم حضور گردید! دیدیم آن چه در باور بابی به عنوان محارم مطرح شده، مربوط به احکام اسلام است نه احکام بابی! زیرا جناب باب در آن زمان که این مسائل را طرح کرده، اساسا مسلمان بوده و ادعای نسخ اسلام را نداشته است. مستندات و جزئیات بیشتر این موضوع در مقاله‌ی پیشین تقدیم حضور گردید.
خلاصه مبلغین باور بهائی پس از مقدمه‌چینی‌های بالا، به دروغ ادعا می‌کنند که ازدواج با محارم در اسلام هم وجود دارد و ازدواج با زنِ پدر حرام نشده است! مبلغین باور بهائی ادعای خود را این گونه مطرح می‌کنند: “در قرآن عمه و خاله و پسرِ خواهر و برادر را محارم شمرده ولی عمو و دایی را نام نبرده، پس آیا می‌شود گفت که منظور قرآن اینست که فقط خواهرزاده و برادرزاده‌های عمه و خاله محرم هستند نه دایی و عمو؟؟؟؟”
در واقع ادعا می‌کنند که ازدواج‌های حرام در باور بهائی، بیشتر از ازدواج‌های حرام در اسلام است! حال آن که طرح چنین ادعایی به طور کلی نادرست و دروغ است!
اگر کسی اندکی با احکام نکاح و ازدواج در اسلام آشنا باشد به خوبی می‌داند ازدواج با زنِ بابا و دایی و عمو در قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام) و همچنین فتوای تمامی علمای اسلام در طول ۱۴ قرن وجود دارد که به جهت حفظ اختصار به برخی از این موارد اشاره می‌گردد.
دوستان عزیز بهائی برای پی بردن به دروغ‌پردازی‌های مبلغان باور بهائی، می‌توانند به آیهی ۲۲ سوره‌ی النساء مراجعه نمایند تا ببینند که حرام بودن ازدواج با زن پدر در قرآن کریم به صراحت بیان گردیده و مبلغان باور بهائی به دروغ ادعا می‌کنند که ازدواج با زنِ پدر نهی نشده و یا حرام نیست: وَ لاٰ تَنْکِحُوا مٰا نَکَحَ آبٰاؤُکُمْ مِنَ اَلنِّسٰاءِ إِلاّٰ مٰا قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ کٰانَ فٰاحِشَهً وَ مَقْتاً وَ سٰاءَ سَبِیلاً (النساء، ۲۲) با زنانی که پدران شما با آنها ازدواج کرده‌اند، هرگز ازدواج نکنید! مگر آنچه در گذشته (پیش از نزول این حکم) انجام شده است؛ زیرا این کار، عملی زشت و تنفرآور و راه نادرستی است.
برخی دیگر از ازدواج‌های حرام نیز در آیهی ۲۳ سوره‌ی النساء بیان گردیده است:
حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهٰاتُکُمْ وَ بَنٰاتُکُمْ وَ أَخَوٰاتُکُمْ وَ عَمّٰاتُکُمْ وَ خٰالاٰتُکُمْ وَ بَنٰاتُ اَلْأَخِ وَ بَنٰاتُ اَلْأُخْتِ وَ أُمَّهٰاتُکُمُ اَللاّٰتِی أَرْضَعْنَکُمْ وَ أَخَوٰاتُکُمْ مِنَ اَلرَّضٰاعَهِ وَ أُمَّهٰاتُ نِسٰائِکُمْ وَ رَبٰائِبُکُمُ اَللاّٰتِی فِی حُجُورِکُمْ مِنْ نِسٰائِکُمُ اَللاّٰتِی دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَکُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَیْکُمْ وَ حَلاٰئِلُ أَبْنٰائِکُمُ اَلَّذِینَ مِنْ أَصْلاٰبِکُمْ وَ أَنْ تَجْمَعُوا بَیْنَ اَلْأُخْتَیْنِ إِلاّٰ مٰا قَدْ سَلَفَ إِنَّ اَللّٰهَ کٰانَ غَفُوراً رَحِیماً (النساء، ۲۳) حرام شده است بر شما [ازدواج با] مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمّههایتان، و خالههایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و دایههایتان که به شما شیر دادهاند، و خواهران رضاعى شما، و مادران زنانتان، و دختران پرورش یافته در دامانتان از آن زنانتان که با آنان آمیزش کردهاید، ولى اگر با آنان آمیزش نکردهاید، [در ازدواج با آنان] گناهى بر شما نیست، و همسران پسرانتان که از صلب شمایند [نه پسر خواندگان]، و اینکه میان دو خواهر [در ازدواج] جمع کنید؛ مگر آنچه گذشته است. همانا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.
همان گونه که ملاحظه گردید، خداوند متعال در این آیه به صراحت بیان فرموده ازدواج با دختران برادر و دختران خواهر حرام است! یعنی ازدواج با عمو و دایی در این آیه به صراحت حرام اعلام شده و در آیهی قبل نیز مشاهده گردید که ازدواج با زنِ پدر حرام اعلام شده بود. به راستی این چه باوری است که مبلغان آن برای تطهیر آن بایستی به خداوند متعال دروغ ببندند!!!؟؟؟
با وجود چنین آیات صریح و روشنی، چطور یک مبلغ بهائی به خود اجازه می‌دهد که به خداوند متعال دورغ ببندد و ادعا کند ازدواج با زنِ پدر و عمو و دایی در اسلام حرام نیست!؟
دوستان عزیز بهائی می‌توانند به رساله‌ی فقهای شیعه نیز مراجعه نمایند تا به چشم خود ببینند تکلیف محارم و ازدواج‌های حرام و ممنوعه به روشنی بیان گردیده و این ادعای مبلغان باور بهائی، چیزی جز دروغی رسواکننده نیست!
و این است گوشه‌ای از اخلاق و صداقت مبلغین باور بهائی! مخاطب خود را چه فرض کرده‌اند که چنین دروغ‌هایی را به خداوند متعال نسبت می‌دهند!!!؟؟؟